FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Profil
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
Forum Grupa Teatralna JBT Strona Główna
->
Wasza Twórczość
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
TAK
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
TAK
Wyłącz HTML w tym poście
Wyłącz BBCode w tym poście
Wyłącz Uśmieszki w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
JBT
----------------
Próby
Sprawy bieżące
Terminy występów
JBT Junior
Scenariusze
Historia twórczości
Warsztat
Pomysły, opinie, skargi, zażalenia
Pytania i dyskusje
Filozofia
Roczniki
Przedstawienia
Propozycje
Wystawiane
Religia
----------------
Niebieska Linia Modlitwy
Modlitwa
Świadectwa
Lektura
Nabożeństwa i spotkania
W wolnym czasie
----------------
Wasza Twórczość
Hobby
Nie przegap!
Imprezy
Linki
Bractwo rycerskie
Offtopic
----------------
Zupełna swawolka
Sprawy administracyjne
----------------
Co zmienić w forum?
Informacje dla użytkowników!
Archiwum X
----------------
Archiwum
Przegląd tematu
Autor
Wiadomość
p.Marek
Wysłany: Pon 15:39, 03 Mar 2008
Temat postu: Bajka o Stolemach
W dawnych czasach na naszych ziemiach żyły olbrzymy, ktore nazywano Stolemami. Po wojnie Stolemów, kiedy wszystkie pouciekały w nieznane zostały tylko dwa. Stolemy wspominały dawne dobre czasy kiedy żyły w zgodzie z ludźmi. I ani człowiek im nie wchodził w drogę, ani one człowiekowi. Dwa Stolemy udały się na krańce północne by opłakiwać dobre pamiętne czasy. Pomyślały, że swoimi łzami zatrzymają czas, który niemiłosiernie biegł do przodu by zatrzeć cudowne wspomnienia. Stolemy z sekundy na sekundę wylewały ze swych ogromnych oczu wodospady łez, tęskniąc za tym co już minęło. Z ogromu tych łez powstała wielka woda. Gdy stolemy zanurzone po kolana w Wielkiej Wodzie poczuły zapach goryczowej soli postanowiły zatopić się w falach swoich własnych łez. Nieprzytomne od niemożności cofnięcia biegnącego czasu coraz bardziej chyliły się ku topielom. Na brzegu wilkiej wody garstka ludzi zobaczyła ten smutny obraz. Kiedy Stolemy już wpadały w toń ludzie zarzucili im na szyję cudowne liny, których nawet najcięzsza siła nie była w stanie zerwać. Nieprzytomne z rozpaczy Olbrzymy wyciągnięto z wody. Nogi olbrzymów były otoczone bryłami soli. Ludzie postanowili zaciągnąc Stolemy do nalbliższej słodkowodnej żywej rzeki. Kiedy woda rzeki obmyła ciała olbrzymów sól przy nogach pękła. Ludzie wyłowili ją uznając ją za cenny skarb, który im na długo starczył w smakowym bogaceniu potraw. Kiedy Stolemy zaczęły się budzić ludzie schowali się w gęstwinach leśnych, obserwując co się dalej będzie działo. Stolemy poraz pierwszy od długiego czasu poczuły się szczęśliwe, zaczęly pluskać się w słodkich wodach Rzeki Życia bawiąc się jak najmniejsze z istot, które żyją w lesie i ngdy nie wpadają w stan ubolewania nad swoim losem. Stolemy bardzo podziekowały echem swoim tajemniczym przyjaciołom.
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2005 phpBB Group
Theme
xand
created by
spleen
&
Emule
.
Regulamin