Grupa Teatralna JBT :: Przegląd tematu

p.Marek · Wysłany: Pon 15:39, 03 Mar 2008 Temat postu: Bajka o Stolemach

W dawnych czasach na naszych ziemiach żyły olbrzymy, ktore nazywano Stolemami. Po wojnie Stolemów, kiedy wszystkie pouciekały w nieznane zostały tylko dwa. Stolemy wspominały dawne dobre czasy kiedy żyły w zgodzie z ludźmi. I ani człowiek im nie wchodził w drogę, ani one człowiekowi. Dwa Stolemy udały się na krańce północne by opłakiwać dobre pamiętne czasy. Pomyślały, że swoimi łzami zatrzymają czas, który niemiłosiernie biegł do przodu by zatrzeć cudowne wspomnienia. Stolemy z sekundy na sekundę wylewały ze swych ogromnych oczu wodospady łez, tęskniąc za tym co już minęło. Z ogromu tych łez powstała wielka woda. Gdy stolemy zanurzone po kolana w Wielkiej Wodzie poczuły zapach goryczowej soli postanowiły zatopić się w falach swoich własnych łez. Nieprzytomne od niemożności cofnięcia biegnącego czasu coraz bardziej chyliły się ku topielom. Na brzegu wilkiej wody garstka ludzi zobaczyła ten smutny obraz. Kiedy Stolemy już wpadały w toń ludzie zarzucili im na szyję cudowne liny, których nawet najcięzsza siła nie była w stanie zerwać. Nieprzytomne z rozpaczy Olbrzymy wyciągnięto z wody. Nogi olbrzymów były otoczone bryłami soli. Ludzie postanowili zaciągnąc Stolemy do nalbliższej słodkowodnej żywej rzeki. Kiedy woda rzeki obmyła ciała olbrzymów sól przy nogach pękła. Ludzie wyłowili ją uznając ją za cenny skarb, który im na długo starczył w smakowym bogaceniu potraw. Kiedy Stolemy zaczęły się budzić ludzie schowali się w gęstwinach leśnych, obserwując co się dalej będzie działo. Stolemy poraz pierwszy od długiego czasu poczuły się szczęśliwe, zaczęly pluskać się w słodkich wodach Rzeki Życia bawiąc się jak najmniejsze z istot, które żyją w lesie i ngdy nie wpadają w stan ubolewania nad swoim losem. Stolemy bardzo podziekowały echem swoim tajemniczym przyjaciołom.